Αν αυτή η ΑΕΚ δεν νοσεί, τότε ποια νοσεί;
Στις 29 Ιουλίου του 2021, η ΑΕΚ είχε αποκλειστεί στην διαδικασία των πέναλτι από την Βέλεζ Μόσταρ,
η ένωση είχε τότε προπονητή τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς και είχε ξεκινήσει για κάτι καινούριο και κάτι καλύτερο ώστε να μπει στο νέο της γήπεδο την επόμενη χρονιά.
Το ρόστερ της όμως ήταν πολύ κατώτερο ποιοτικά από το σημερινό, δεν υπήρχαν μεγάλες μεταγραφές, ούτε εκείνοι που είχε ήταν στο ταβάνι της καριέρας τους.
Ήταν μία ΑΕΚ που όφειλε να περάσει, αλλά η ποιότητα με λίγα λόγια δεν ξεχείλιζε.
Εκείνη η ομάδα λοιπόν αποκλείστηκε με 3-2 στα πέναλτι αφού το συνολικό σκορ και στα 2 ματς είχε έρθει 2-2.
Και φτάνουμε στην ΑΕΚ του σήμερα, στην ΑΕΚ που έχει έναν προπονητή στον πάγκο της για τρία χρόνια που πήρε ένα νταμπλ την πρώτη του χρονιά και είχε μπει στους ομίλους του Europa league την περασμένη σεζόν. Ένα προπονητή που είναι στον πάγκο της σε 96 επίσημα παιχνίδια και έκανε για τρίτη συνεχόμενη φορά προετοιμασία μαζί του.
Η ομάδα επίσης φέτος έχει μεγάλη ποιότητα μεσοεπιθετικά τουλάχιστον στο ρόστερ, αλλά και ποδοσφαιριστές που δεν έπρεπε καν να είναι, ή να ανανεώσουν.
Αυτή λοιπόν η ομάδα που βλέπουμε από την αρχή της σεζόν είναι μία ομάδα εντελώς ασύνδετη, με κάποιους ποδοσφαιριστές να δείχνουν ότι δεν μπορούν να παίξουν άλλο, ότι έπιασαν το ταβάνι τους και ότι πρέπει να φύγουν.
Μία ομάδα χωρίς αυτοματισμούς, χωρίς το πρέσινγκ που έκανε στην πρώτη σεζόν του Αλμέυδα, χωρίς πάθος και δίψα για το καλύτερο.
Αυτή η ΑΕΚ λοιπόν από τα παιχνίδια με την Ίντερ ντ Εσκάλδες φαινόταν ότι δεν μπορούσε να προκριθεί στα επόμενα παιχνίδια αν δεν έφτιαχνε την εικόνα της μέσα στο γήπεδο, όχι μόνο δεν την έφτιαξε αλλά την έκανε και χειρότερη.
Είναι περιττό να μιλάμε για την χρηματιστηριακή αξία των ομάδων, όταν δεν είσαι καλός στο ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο σε τιμωρεί και η ένωση τιμωρήθηκε από τα ίδια της τα λάθη και τα πάθη.
