Δυστυχώς οι μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα, ποδοσφαιριστές που αγαπάνε και που τίμησαν την φανέλα και θρύλους της ομάδας δεν τους δίνουν ρόλους στην μετά ποδοσφαιρική καριέρα τους, σε ένα πόστο
Ή τους δίνουν προσωρινό (πόστο).
Με τον Παναγιώτη Κονέ έγινε κάτι το διαφορετικό, ο Κονέ που αδικήθηκε για πρώτη φορά από την ΑΕΚ στην πρώτη του θητεία και μετέπειτα πήγε στον Ηρακλή (σαν ποδοσφαιριστής), επέστρεψε το 2017 ως δανεικός, κέρδισε το πρωτάθλημα Ελλάδας και εκπλήρωσε ένα όνειρο του με την ομάδα της καρδιάς του.
Έπειτα, δεν έμεινε στην ομάδα και δεν κρέμασε τα παπούτσια του στην ομάδα που αγαπάει, αλλά γύρισε σε ένα πόστο ως τεχνικός διευθυντής τον Δεκέμβριο του 2020, αναλαμβάνοντας να κάνει μία πάρα πολύ δύσκολη δουλειά έχοντας μηδαμινή εμπειρία από αυτή την θέση και μία ΑΕΚ σε μια νοσηρή κατάσταση.
Η εμπειρία χτίζεται όμως βιώνοντας καταστάσεις και ο Κονέ παρόλο που λογικά δεν είχε ανταπεξέλθει στην θέση εκείνη, έκανε πολλές προσπάθειες και έχτιζε το ρόστερ με ότι καλύτερο μπορούσε.
Έπειτα μετά την έλευση Κουχάρσκι ο Κονέ έγινε εκτελεστικός διευθυντής, η συνέχεια ήταν θεωρούμε πολύ καλύτερη.
Ας θυμηθούμε ότι έντυσε στα κιτρινόμαυρα ποδοσφαιριστές όπως ο Λάζαρος Ρότα, ο Θωμάς Στρακόσια, κομβικός στην έλευση του Ρομπέρτο Περέιρα (που υπήρξαν και συμπαίκτες).
Εξίσου κομβικός στα αποδυτήρια διότι όπως γράψαμε στην πρώτη στήλη είναι ένας ποδοσφαιριστής που αγαπάει την ομάδα και ξέρει το DNA του συλλόγου.
Το γυαλί είχε ραγίσει και όταν ο Κονέ μαθαίνει ότι ο αντικαταστάτης του Ριμπάλτα είναι ήδη 5-6 μέρες στην Αθήνα, είναι λογικό να υποβάλλει την παραίτηση του και να αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά.
Κατά την άποψη μας ο Κονέ δεν έπρεπε να φύγει.
